دامن زدن به اختلافات داخلی شهرستان ضایع کردن فرصتها است
به گزارش چنارنیوز، این روزهای شهرستان کازرون روزهای خوبی نیست چرا که هر کس برای خود در سازی می‌دمد و در ظاهر حرف از دلسوزی مطالبه و پیشرفت شهرستان می‌زند و در عمل تقریبا هیچ….
هستند کسانی که با ایجاد تردید در ذهن مردم شهرستان نسبت به شخصیت‌های سیاسی و مذهبی و اجتماعی و تزریق یأس و ناامیدی به دلهای آنان در تلاش هستند اما با این کارها حماسه و پیشرفتی ایجاد نمی‌شود.
لازمه حماسه آفرینی و پیشرفت وجود فضای امید، حسن ظن و خوش بینی به چشم اندازهای قطعی و یقینی پیش روی شهرستان است و با ایجاد تردید در ذهن مردم و تزریق یأس و ناامیدی به دلها و دعوت به تقابل، بدبینی، شعار علیه این و آن حماسه ایجاد نمی شود.
حرکت مداوم و جهادگونه که نیاز هر شهر و شهرستان و استان وکشور و هر تمدنی برای پیشرفت است، از مسیر نشاط، شوق و امید می گذرد و در این زمینه نقش فعالان سیاسی، اجتماعی، رسانه‌ای در معرفت افزایی و پراکندن بذرهای حکمت، امید و عقیده راسخ، برجسته است.
آخر این شهرستان چه می‌شود؟ بعید است کسی کلاهش را کمی بالاتر گذاشته باشد و افقی دورتر از نوک دماغش را ببیند و روزی چند بار این سوال را پیش نکشد. هر کدام ما عارف باشیم یا عامی، از رجال صاحب‌منصب یا مردم کف جامعه، در زندگی شخصی یا حیات اجتماعی و سیاسی با این پرسش همیشگی دست به گریبان هستیم که پایان فلان موضوع یا بهمان کار چه می‌شود؟ از مضیقه‌ها و تنگناها می‌رنجیم و با گشایش‌ها و دستیابی به ایده‌آل‌ها انبساط پیدا می‌کنیم. مدام در حال حرکت و تغییر هستیم. می‌رویم و می‌رانند ما را. می‌سازیم و ساخته می‌شویم و… سرانجام می‌رسیم به ساعتی که باید قلم تاثیر و تاثر را بالا بگیریم و تمام! بلکه مجال بالا گرفتن قلم را هم به ما نمی‌دهند. ناگهان بانگی برآمد خواجه مرد… کات!
اما در خصوص امید مردم به آینده اولاً لازم است به امید مردم به نظام و دولت تفاوت قائل شویم. مردم به نظام امیدوار هستند و این امیدواری را در راهپیمایی‌های عظیم ۲۲ بهمن و روز قدس و حضور با نشاط در انتخابات و مواقع حساس نشان داده‌اند. ولی اینکه مردم گله‌مند هستند و به فرض به دولت برای ایجاد رونق امیدوار نیستند، دلیل ناامیدی از نظام نیست.
ثانیاً در حالی که شهرستان کازرون درگیر مشکلات اقتصادی و رکود و تفکیک و.. است و آمار بیکاری افزایش یافته، پس تمام ظرفیت کاری مدیران شهرستان و دولت در این حدی بوده که انجام شده است؟ لذا امیدواری به رونق با این وضعیت چگونه قابل جمع است؟
آیا وقت آن نرسیده، همه مدیران و فعالان سیاسی و اجتماعی با تغییر رویه خود اجازه پیشرفت واقعی را بدهند؟ آیا وقت آن نرسیده رسانه‌های تندرو و کندرو به جای یکه تازی، تخریب، تهمت و همصدایی با برخی تریبون‌ها، به نقد عملکرد خود بپردازند؟ آیا وقت آن نرسیده با شفاف سازی، حضور در بین مردم و رو در رو سخن گفتن سرمایه از دست رفته اعتماد اجتماعی را برگرداند تا رسانه‌ها و کانال‌های مخرب، به مرجع و منبع اطلاعات و تحلیل‌های عمومی تبدیل نشوند؟ این گوی و این میدان…
حتی کانال‌های تلگرامی، خیلی وقت‌ها با انتشار آمار دروغ و اطلاعات نادرست، به آتش ناامیدی در جامعه هیزم می‌ریزند و یکسره باد می‌زنند تا شاید لااقل چیزی نصیبشان شود، مردم بار دیگر به یأس و تفرقه نه گفتند تا اینکه پروژه مأیوس‌سازی و تفرقه و ایجاد اختلاف با شکست روبه‌رو شود.
آیا آنها براستی قصد انتقاد و مطالبه دارند؟ ممکن است این‌طور ادعا کنند. اما مرز بین انتقاد و تخریب و القای ناکارآمدی و ایجاد تفرقه بین مردم شهرستان کازرون برای رسیدن به هدف خود کجاست؟ بارها و بارها کارشناسان رسانه و جامعه شناسان و روانشناسان اجتماعی از خطر رسانه‌های تک صدای تندرو در جهت القای ناکارآمدی مدیران، تفرقه بین مردم شهرستان، یأس عمومی و پایین آمدن میزان اعتماد اجتماعی نسبت به جامعه و حاکمیت، هشدار می‌دهند. اما دست و پا زدن برای منافع گروهی چنان چشم این رسانه‌ها را می‌بندد که چاره‌ای نمی‌ماند جز کاشتن باد و درو کردن طوفان.
#یادداشت: #ایمان_احمدی