در دهه های اخیر شاهد کم آبی و خشکسالی ها بوده ایم مناطق چنارشاهیجان و وحومه هم از این قاعده مستثنی نبوده است.در ادوار گذشته چشمه های فراوانی در بلوک چنارشاهیجان جاری بوده است و مهمترین آن چشمه ی چنار بود که شهر چنار شاهیجان نام خود را (به قولی) وامدار این چشمه می باشد.اما چشمه های دیگری نیز در این منطقه وجود داشته که امروزه دیگر خبری از آنها نیست.
۱-چشمه ی “بلیسک “که موقعیت جغرافیایی آن جنوب محله خیراتی ها است.(پشت بانک کشاورزی)
۲- چشمه ی “قربان” که حدودا” یک کیلومتری شرق بلیسک قرار داشت.
۳-“گورک و رشته قنات” که درشمال روستای مظفر آباد قرار داشته ومقدارزیادی از زمینها از طریق همین آبیاری می شدند.
۴-چشمه ی “شیرینو “(آّ شیرین)در غرب تاسیسات برق فشار قوی در جاده نورآباد در کنار کوه ودر همسایگی “دره تلخو “است .(آب تلخ)
۵-“برم لولو” در دل محله کوهپیرایه واقع شده است.(آثار آن موجود است و پارکی هم در این محل احداث شده است)
۶-چشمه ی “قندیل” در روستای قندیل کنار آثار باستانی دوره ساسانیان.
۷-“کُره گه” که مجموعه چشمه های اطراف وشمال محله اردشیری می باشد. یکی از آن چشمه ها در کنار دیوار مسجد امام حسین (ع) بود.(پل میان محله ای اردشیری – اولاد در اواخر دهه ی هشتاد در محل جریان آب کم بنیه ی این چشمه احداث شد)
۸-“بنارمورد” که از دل کوه خیگ پشت خارج می شود ودر گذشته نه چندان دور کیلومتر ها مسیر را طی می کرد و جاده قائمیه به نورآباد و حیاط مدر سه کنونی شهید شمسی وجاده قائمیه به شیراز را در می نوردید تا باغات و زمینهای کشاورزی را سیراب کند.
۹-دره تلخو (تحلو) که در نزدیکی چشمه شیرینو است ودر شمال کارخانه گج اتوماتیک قرار دارد.
۱۰-“دره مخی” که در همسایگی دره تلخو بوده واکنون به برکت کارخانه گچ خبری از آن طبیعت بکر وزیبا ونیزارش نیست .
۱۱-“گورو “در پشت روستای تل میلک که صلابتش را فقط سنگریزه های آن مسیر می دانند واز محله اردشیری می گذشت وخود را در پایین محله زنگنه باآب چشمه چنار می رسانید و با هم پیش روی می کردند.
۱۲- رشته قنات های پایین چنار شاهیجان مشهور به قلعه زغالی (ذغالی)که در نهایت با یکی شدن آبهای موجود در دشت به سوی روستای حاجی آباد می رفتند.
۱۳-چشمه بزرگ همیشه به یاد ماندنی” چنار “که اگر انسان ها فراموش کنند ، آن هرگز فراموش نخواهد کرد که آب حیات هر جن وانس و هر رهگذر و هر جانداری را اعم از حیوانات ونباتات را تامین می کرد وهمیشه لب های از عطش خشک شده مشک ها را به یاد دارد و خر وارها آشغال وگل ولای مردم نا سپاس را به دوش وپشت کشید تا عاقبت از پای در آمد ودر همسایگی محله زنگنه جان را فدای مردمی کرد تا بتوانند لختی آب از زمین بیرون بکشند ولب ولوچه درختان را سیراب کنند وخود استعمار گر شوند.
بیشتر بخوانید: تصاویر و جزئیات آتش سوزی مجتمع تجاری آریا در قائمیه
